Red Light #JunHao — NC
Title : Red Light
Categories : One Shot
Genre : Omega Verse AU
Pairing : JunHao
Rate : PG-15 / NC-17
"ไปอาบน้ำซะ อย่างน้อยก็น่าจะเบาลง"
แม้จะมีสายตาส่งมาว่า
ก็เพราะใครล่ะ
แต่คนที่เหมือนถูกป้ายยาทำให้เสือกลายเป็นลูกแมวในตอนนี้ก็ยอมทำตามแต่โดยดี
ร่างโปร่งก้าวขาพาตัวเองเข้ามาในห้องน้ำที่กว้างเสียจนแทบจะเป็นหนึ่งส่วนสามของห้อง
ทุกอย่างดูหรูหราไปหมด เทียบดูแล้ว
อำนาจเงินของผู้ชายคนนี้คนเดียวก็น่าจะสู้กับคนทั้งทาวเวอร์ไหว
อ่างอาบน้ำที่ถูกเปิดน้ำอุ่นเอาไว้รอ
กับผ้าขนหนูสำหรับเช็ดหน้าและเช็ดมือที่วางเอาไว้ในตะกร้าเป็นเหมือนกับการบอกอ้อม
ๆ ว่าเตรียมไว้ให้เขาอยู่แล้ว ต่อให้เขาดื้อจะนอนเน่า ๆ ทั้งชุดเดิม
ยังไงก็คงหนีไม่พ้น
ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น
กลิ่นของชานมหอมหวานที่ฟุ้งกระจายไปทั่วสร้างความอึกอัดให้กับโอเมก้า
เขายอมรับว่าโซลเมทคือจุดอ่อนของตัวเอง ภายในตัวร้อนขึ้นเหมือนคนกำลังจะเป็นไข้
แต่ไม่มีอาการอื่น ๆ นอกจากความ "อยาก"
เขามั่นใจว่าไม่ใช่อาการป่วยแน่นอน
เด็กหนุ่มทรุดกายลงนั่งบนพื้นพรมหน้าอ่างล่างหน้าแบบบาร์ยาว
มือขาวเอื้อมไปหยิบเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่ายจากในตะกร้าผ้าขึ้นมากอดเอาไว้
กลิ่นของอัลฟ่าที่คิดว่าจะทำให้อาการดีขึ้นกลับทำให้แย่ลง
ร่างบางหอบหายใจกำมือสองข้างไว้แน่น สะบัดเสื้อเชิ้ตตัวนั้นทางหนึ่ง ค่อย ๆ พยุงพาร่างกายที่มีเพียงแค่เสื้อยืดตัวเดียวปกปกเอาไว้ลุกขึ้น
สองขาที่สั่นเทาหมายจะก้าวไปยังอ่างอาบน้ำ
เพล้ง !
แต่แล้วสัญชาตญาณของโอเมก้าก็ปฏิเสธการกระทำทุกอย่าง
ร่างกายที่ทรยศจิตใจปัดมือไปจนโดนแก้วแปรงฟังตกลงมาแตก
อาการฮีทที่คาดว่าจะเกิดจากยาระงับที่เทคเข้าไปโอเวอร์โดสเริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว
มันรวดเร็วพอ ๆ กับการเปิดประตูเข้ามาของอีกฝ่าย
วงแขนแกร่งหมายจะดึงเขาเข้าไปตระกองกอด
หากแต่สองมือของควีนกลับดันแผ่นอกของคิงเอาไว้
หยดน้ำเอ่อคลอนัยน์ตาคู่สวยก่อนจะไหลลงอาบแก้ม ฟันคมขบเม้มริมฝีปากของตัวเองเอาไว้
สติสัมปชัญญะเริ่มถูกกัดกินด้วยอาการฮีท ที่ดูแล้ว
บางทีอาจจะรุนแรงกว่าเมื่อก่อนมากนักเพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
"อย่าเข้ามานะ"
โอเมก้าผู้ครองตำแหน่งสูงสุดของฝั่งเหนือสะอึกสะอื้นทั้งตัวสั่น
"อย่าเข้ามาใกล้น้องนะ"
"ก็บอกแล้วใช่ไหม
ว่าฮีทมันไม่ปกติน่ะ"
คนอายุมากกว่าขืนแรงของเด็กน้อยโอเมก้าเอาไว้จนได้รับชัยชนะ เขาช้อนร่างของคนตัวเล็กขึ้น
พาไปนั่งบนบาร์อ่างล้างหน้า นัยน์ตาฉ่ำด้วยอารมณ์ส่งผลต่อสัญชาตญาณของเขาเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม
คนที่ต้องคอยรับมือกับอาการฮีทของพวกหนีเข้าเมืองผิดกฎหมายและใช้ยาเกิดขนาดอยู่บ่อยก็ทำให้เกิดความชำนาญต่อการควบคุมตัวเอง
โอเมก้าหลายคนก็เคยผ่านมือเขา
เรื่องโซลเมทก็รู้ ทำไมจะไม่รู้
เพราะแบบนั้นจึงไม่ได้เลือกที่จะฝากรอยฟันของตัวเองเอาไว้บนหลังคอของใครทั้งนั้น แต่ไม่คิดเลยว่าโซลเมทของตัวเองจะกลายเป็นควีนของฝั่งเหนือที่เหล่าอัลฟ่าช่วงชิงกัน
จากที่คิดจะกลับบ้านนอนเฉย ๆ ก็เปลี่ยนใจ
และก็คุ้มค่ากับการกลับไปเป็นเจอร์รี่อีกครั้ง
หลังจากที่เป็นนายพลเหวินอยู่ตั้งนาน
"อย่าเข้ามาใกล้น้องนะ"
ทั้งที่ปฏิเสธ แต่แขนทั้งสองข้างกลับโอบรอบลำคอของชายหนุ่มเอาไว้
เรียวขาสองข้างถูกแยกออกกว้าง
มันถูกจับให้ตั้งชันขึ้น คนตรงหน้าแทรกตัวเข้ามายืนตรงกลาง แผ่นหลังถูกเอนลงจนเกือบจะพิงกับกระจก
ยอดถันที่แข็งตึงขึ้นทั้งที่ถูกถูไถจากการดิ้นไปมาในอ้อมกอดของอีกฝ่ายเห็นได้ชัดเจนผ่านเนื้อผ้า
แกนกลางกลายเริ่มตอบสนองต่ออารมณ์
ส่วนปลายของมันมีของเหลวปริ่มแฉะโดยที่ไม่ได้แตะต้อง
"ทำไมล่ะ"
แกล้งถามหยั่งเชิงไปแบบนั้น พลางโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ กดจมูกลงบนแก้มใส
ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นกดจูบลงบนสันกราม ไล่ต่ำลงมาจากถึงคอระหงส์ กลิ่นของวนิลาทำเอาความเป็นอัลฟ่าภายในตัวเริ่มอยากจะแสดงออกมา
"น้องจะ อื้อ ! "
ร้องออกมาเมื่อมือข้างหนึ่งของคนอายุมากกว่าลากปัดผ่านต้นขาด้านใน
เฉียดใกล้กับส่วนไวต่อสัมผัส "น้องจะไม่ไม่ไหวแล้ว ฮึก"
น้ำตาไหลอาบข้างแก้มเป็นภาพที่น่าสงสาร
ปลายนิ้วของร่างโปร่งจิกเกร็งเข้าที่แผ่นหลังของอีกฝ่าย และก่อนที่ผิวสีน้ำผึ้งจะกลายเป็นรอยข่วน
แขนทั้งสองข้างก็ต้องยกขึ้นสูงเพื่ออำนวยความสะดวกให้สามารถถอดเสื้อยืดตัวบางนั่นออกไปได้โดยง่าย
กายขาวเปลือยเปล่าปรากฏอยู่ตรงหน้า กดริมฝีปากแนบลงไปบนลำคอของเด็กหนุ่มอีกครั้ง
กดจูบเบา ๆ ในขณะที่มือทั้งสองข้างเอื้อมมาบดขยี้ตุ่มไตสีหวานอย่างไม่เบาแรงจนร่างโปร่งเผลอไผลไปกับสัมผัสนั้น
และแอ่นกายเข้าอีกฝ่าย
ไหล่มนถูกฝากฝังทั้งรอยฟันและรอยจูบเม้มเอาไว้
เล็บคมจิกข่วนลงบนแผ่นหลังของอัลฟ่าด้วยความเสียวซ่าน
เพียงแค่การดูดเม้มบริเวณกระดูกไหปลาร้ากับการปรนเปรอช่วงบนก็แทบจะสำลักความสุขตายไปอยู่แล้ว
การฮีทครั้งนี้น่ากลัวกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก
"จูบน้อง จูบน้องนะ"
ริมฝีปากสีเรื่อเผยอหอบหายใจพร้อมทั้งร้องเรียกด้วยน้ำเสียงกระเส่า
"นะจวิ้นฮุย จูบน้องนะ"
เจ้าของชื่อยกยิ้มปาก
ทำตามบัญชาของควีนอย่างว่าง่าย หากแต่จูบของเขากลับไม่ได้ว่าง่ายตามไปด้วยนี่สิ
กลีบปากอิ่มถูกขบกัดเสียจนรับรู้ได้ถึงรสฝาดของเลือด
เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดเข้ามากวาดหาความหวานของวนิลาจากโอเมก้าตัวบางที่กำลังพยายามตอบรับกลับไปอย่างไรเดียงสา
ใจของอัลฟ่าเต้นรัวด้วยความกระหาย
แม้กระทั่งจูบก็ยังไม่เคย คงไม่ต้องเดาให้ยาก
อย่างอื่นก็คงจะยังไม่มีประสบการณ์เช่นกัน และมันถือเป็นชัยชนะของเขา
เสียงของน้ำลายเฉอะแฉะดังจนน่าอาย
แต่ในตอนนี้ควีนคงไม่มีเวลาไปคิดถึงมัน
ในใจกำลังกูร้องว่าต้องการคนตรงหน้ามากขึ้นไปอีก ไม่สนแล้วซึ่งเหตุผลใด
มีเพียงแค่ความต้องการที่รั้นจะปะทุแรงมากขึ้นทุกครั้งที่เรียวปากถูกดูดดึง
มือที่เคยหยอกล้อกับยอดอกขยับต่ำลงมาโดยไม่ลืมที่จะใช้โอกาสให้คุ้มค่าด้วยการลูบไล้เอวบางของเขาไปด้วย
มันไม่มีทรวดทรงเหมือนกับเด็กสาว
แต่ความขาวเนียนของผิวกายก็สามารถทำให้มันน่าสนใจได้มากขึ้นอยู่ดี
สะโพกที่มีเนื้อพอประมาณถูกบีบขยำจนขึ้นรอยแดงจาง ๆ
หมดเวลาแล้วสำหรับจูบร้อนเร่า
ริมฝีปากของชายหนุ่มไล่ต่ำลงมาตั้งแต่ปลายคาง แผ่นอก และหน้าท้องแบนราบ
จนกระทั่งถึงส่วนกลางกาย
ภาพเบื้องหน้าคือโอเมก้าเจ้าของกลิ่นวนิลาหอมหวานที่กำลังแยกขาออกกว้าง
นัยน์ตาคู่สวยที่สะท้อนให้เห็นถึงความต้องการจ้องมองมาที่เขา
"ช่วยน้องนะ นะ จวิ้นฮุย" ส่งเสียงอ้อนวอนอีกฝ่าย
หมดแล้วซึ่งทิฐิที่รักษาเอาไว้
และหากจะว่าตามตรง ตัวเขาในตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่ในทาวเวอร์
ไม่ได้เป็นควีนแล้วในยามที่ถูกสัมผัสโดยอีกฝ่าย
ไม่จำเป็นต้องเกรงต่อสิ่งใดอีกต่อไปแล้วนอกจากปลดปล่อยตัวเองให้ทำตามใจจนถึงที่สุด
ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
มีเพียงแค่การที่อัลฟ่ารับความแข็งขืนนั้นเข้าไปในโพรงปาก
รูดรั้งทั้งตวัดปลายลิ้นโลมเลียเสียจนฝ่ายรับสัมผัสทนไม่ไหว มือสองข้างกดลงบนศีรษะของเขา
เรียวนิ้วจิกเกร็ง
จีบเนื้อสีอ่อนกระตุกถี่
เรียกร้องว่าต้องการบางสิ่งบางอย่าง ร่างสูงเอื้อมมือไปดึงลิ้นชักใต้บาร์อ่างล้างหน้า
หยิบแท่งวัตถุที่มีลักษณะคล้ายลูกแก้วกลม ๆ ต่อกันจนยาวพอประมาณขึ้นมา
ของเล่นผู้ใหญ่พวกนี้มีไว้ให้โอเมก้าที่เขาพามาด้วย
ไม่ใช่ว่ารสนิยมของเขาโอนเอนมาทางนี้นักหรอก แต่บางครั้ง อาการฮีทก็ยาวนานกว่าที่คิดจนต้องใช้ตัวช่วยให้สงบลงบ้าง
ละริมฝีปากออกจากแกนกายที่พองขยายด้วยกามอารมณ์ของร่างบาง
ยืนขึ้นเต็มความสูงอีกครั้งหลังจากที่โน้มกายลงไปเพื่อสร้างความรู้สึกดีให้อีกฝ่าย
ใช้ปลายนิ้วกดลูกแก้วลูกแรกเข้าไปภายในช่องทางที่ฉ่ำแฉะด้วยของเหลวหล่อลื่นของโอเมก้า
และเปิดสวิทช์ให้มันเริ่มทำงาน
ขาเรียวสั่นเกร็งเสียจนกลัวว่าจะเอนล้มลงไปเสียก่อน
ลูกที่สองถูกดันเข้าตามไปอย่างเชื่องช้า ตามด้วยลูกที่สาม และสี่ สุดความยาว
ร่างบางสั่นศีรษะไปมา หยดน้ำตาไหลอาบแก้มใสที่ขึ้นสีแดงเรื่อ มือสองข้างที่ตอนนี้เป็นอิสระกำแน่นเมื่อระดับของการกวาดควงของมันแรงขึ้น
"อย่าเกร็ง..." โน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างใบหูโดยที่มือข้างหนึ่งกำลังชักรูดแก่นกายของผู้ฟัง
ส่วนอีกมือดึงห่วงที่ปลายของวัตถุที่เข้ามาช่วยลดทอนหรือเพิ่มเติมความต้องการให้มากขึ้นก็ไม่ทราบให้ขยับเข้าออกอย่างเชื่องช้า
เสียงของสิ่งแปลกปลอมที่ชุ่มฉ่ำด้วยหยาดน้ำที่ผลุบเข้าออกจากโพรงอุ่นส่งเสียงดังน่าอาย
จากที่สั่นเพียงแค่ขาทั้งสองข้าง
บัดนี้พลันสั่นไปทั้งร่าง บิดเร้ากายไปมาอย่างทรมาน
สองมือยกวางลงบนแผ่นอกของอีกฝ่าย ลูบไล้ต่ำลงจนถึงส่วนที่โป่งนูนอยู่ภายใต้กางเกงผ้า
หย่อนขาทั้งสองข้างที่อ่อนแรงลง พากายปวกเปียกลงมานั่งยืนเข่าบนพื้น
มือขาวดึงอาภรณ์ช่วงล่างของอีกฝ่ายออก
เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อารมณ์ถูกผลักดันไปจนถึงที่สุด
ส่วนกลางกายปล่อยหยาดน้ำสีขุ่นออกมาเลอะพื้นพรม เด็กหนุ่มตัวสั่นกระตุกเกร็ง
สองแขนที่จับต้นขาของชายหนุ่มไว้บีบเกร็ง ใบหน้าได้รูปซบแนบลงกับหน้าขา
ปลายมนที่มีของเหลวปริ่มแฉะแนบไปข้างแก้มของโอเมก้า
เรียวปากอิ่มโอบรับเอาส่วนหัวของมันเข้าไปในโพรงปาก
ไล่ลิ้นตวัดหยอกเย้าอย่างเอาใจทั้งที่ตัวสั่นจนแทบไม่ไหว
มือของอัลฟ่าวางลงบนเส้นผมสีขนกาที่ชื้นเหงื่อจนแนบลู่ไปกับใบหน้า
ออกแรงดันให้คนตัวบางรับตัวตนของเขาเข้าไปมากขึ้น
ชักนำให้ขยับขึ้นลงอย่างที่ต้องการจนกระทั่งพอใจจึงค่อยดันออก
ยกตัวเด็กน้อยขึ้นนั่งบนบาร์อีกครั้ง ดึงของเล่นชิ้นนั้นออกอย่างรวดเดียวจนร่างบางต้องร้องออกมาเสียงดัง
สัญชาตญาณดิบภายในตัวของผู้ที่เป็นถึงจ่าฝูงออกมาโลดแล่นเสียแล้ว
และดูเหมือนว่าสัญชาตญาณของอีกฝ่ายจะดีไม่แพ้กัน
มือขาวยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อนอนของเขา
ดึงมันออกอย่างใจร้อนก่อนจะตามด้วยการไล้ปลายนิ้วไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องของเขา
มันไม่ได้ชัดเจนนัก แต่ก็ชวนให้อยากลงกดจูบลงไปบนผิวสักครั้ง
จับเรียวขาที่สั่นเทาทั้งสองข้างแยกออกกว้างจนสามารถเห็นช่องทางที่ฉ่ำแฉะได้อย่างชัดเจน
มันบวมช้ำด้วยเพราะไม่ได้ถูกเบิกทางแต่กลับถูกรุกรานด้วยสิ่งแปลกปลอมก่อนหน้านี้
ยังดีที่โอเมก้ามีกลไกอย่างสารหล่อลื่น
และมันก็เป็นประโยชน์ต่อเขาในเวลานี้เช่นกัน
"อ๊า ! " ร่างบางเชิดหน้าขึ้นส่งเสียงครางหวาน
มือที่เคลื่อนมาวางลงบนแผ่นหลังของอีกฝ่ายจิกเล็บลงบนเนื้อจนเกิดเป็นรอยข่วน
แกนกายตื่นตัวอีกครั้งเมื่อถูกปลุกด้วยการแทรกกายเข้ามาจนสุดความยาวในคราวเดียว
ทั้งเสียวซ่านและจุกไปพร้อม ๆ กันอย่างอธิบายไม่ถูก
เด็กหนุ่มมองดูคนตรงหน้า
เส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่เปียกลู่ไปกับใบหน้าได้รูป จมูกโด่ง ริมฝีปากที่ดูน่าสัมผัส
ทุกอย่างลงตัวไปหมดจนเกิดอยากจะครอบครองเอาไว้เพียงผู้เดียว
ขาทั้งสองข้างถูกจับให้ตวัดเกี่ยวรอบเอว
สะโพกอวบถูกประคองช้อนขึ้นจากบริเวณที่นั่งอยู่
เจ้าของห้องก้าวเท้าเคลื่อนกายออกจากห้องน้ำที่มีทั้งกลิ่นชาและวนิลาหอมฟุ้ง
ร่างบางถูกจับยกขึ้นและกดลงมาจนรู้สึกจุกไปหมดด้วยเพราะตัวตนของอีกฝ่ายที่สอดแทรกเข้ามาลึกกว่าเดิมในท่วงท่านี้
แผ่นหลังแนบสัมผัสกับเตียงนุ่ม
ขาทั้งสองข้างที่เกี่ยวรอบเอวของอัลฟ่าถูกยกงอขึ้นจนเกือบชิดอก
ส่งผลให้บั้นท้ายลอยขึ้นสูงตามไปด้วย ร่างสูงขยับตัวเข้าออกอย่างเชื่องช้าหากหนักแน่น
"ไม่พอ ฮึก น้องไม่พอ"
ส่งเสียงร้องขอออกไปด้วยสติถูกลิดรอนด้วยอาการฮีทไปเสียหมด "แรง ๆ อ๊ะ แรง ๆ
กับน้องนะจวิ้นฮุย"
เจ้าของชื่อเองก็เพิ่งจะได้รู้เช่นกันว่าชื่อของตนมันไพเราะขนาดไหน
ยิ่งเมื่อได้สบตากับดวงตากลมโตที่หวานฉ่ำปานน้ำผึ้งนั่นก็ยิ่งได้ใจ
ขยับสะโพกตบเข้าเข้าหาเสียจนกายบางสั่นคลอน มือทั้งคู่เอื้อมมาจับเอว
ล็อกเอาไว้ให้สามารถกดตัวเข้าหาได้ลึกยิ่งขึ้น
"ร —อื้อ แรงกว่านี้ น้องไม่เจ็บ
เร็ว ๆ อีกนะ" อ้อนวอนขอไม่ทันได้ขาดคำก็ได้รับสิ่งที่ต้องการสมใจ
ร่างสูงโถมกายใส่เด็กน้อยใต้ร่างเสียรัวเร่ง
ผู้ร้องขอร้องครวญครางไปพร้อมทั้งจิกข่วนแผ่นหลังของเขาเสียจนเป็นรอยมากมาย ช่องทางของควีนคับแน่น
ผนังนุ่มบีบรัดตัวตนของจ่าฝูงเสียจนอยากปลดปล่อยมันให้ได้เดี๋ยวนั้น
แรงอารมณ์ถูกผลักดันไปจนถึงที่สุด
ชายหนุ่มขบกราม ครางต่ำในลำคอ สอดแทรกกายเข้าหาอย่างหนักแน่นอีกสอง สามครั้ง
ก่อนที่จะปลดปล่อยเชื้อพันธุ์ชั้นดีเข้าสู่ในกายของอีกฝ่าย
ลืมไปเลยด้วยซ้ำตั้งแต่แรกว่าต้องใช้เครื่องป้องกันเหมือนกับที่ผ่าน ๆ มา
แต่เมื่อคิดได้ในตอนนี้ก็คงจะสายไปแล้ว
แขนสองข้างที่โอบกอดเขาเอาไว้ดูเหมือนจะลดลงต่ำด้วยเพราะพละกำลังที่ถูกสูบไป
เรียวขายังคงแยกออกว้าง อ่อนแรงกว่าจะขยับกายในขณะนี้
ช่องทางที่แดงช้ำกระตุกถี่ดันเอาหยาดสีขุ่นไหลย้อนกลับมาเปรอะเปื้อนต้นขา
ในตอนนั้นเอง
ร่างโปร่งก็ถูกจับพลิกให้นอนคว่ำลงกับเตียง สะโพกอิ่มถูกจับยกสูงขึ้นชายหนุ่มแทรกกายเข้าสู่ภายในของโอเมก้าอีกครั้ง
แขนสองข้างถูกจับดึงรั้งเอาไว้ ขณะเดียวกันกับที่อีกคนเริ่มขยับเข้าออกอย่างรัวเร่งจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันชัดเจน
ร้องไห้ออกมาด้วยเพราะความรู้สึกดีจุกอยู่ที่อกจนเกินกว่าจะสรรหาคำไหนมาอธิบายได้
ของเหลวที่ยังคั่งค้างอยู่ในกายเปรียบเสมือนกับตัวช่วยหล่อลื่นอีกอย่าง
เด็กหนุ่มสะบัดศีรษะไปมา แขนสองข้างตึงไปหมดแต่กลับรู้สึกดีอย่างเหลือล้น
"จวิ้นฮุย อ๊ะ
จวิ้นฮุยจูบน้อง" อ้อนวอนขออีกครั้ง และก็ได้ตามบัญชาในไม่ช้า
เมื่อเจ้าของปล่อยแขนสองข้างให้เป็นอิสระและทาบทับกายลงมาจนแผ่นอกแนบกับแผ่นหลัง
ช่วงล่างยังคงทำงานได้ดีไม่มีตก ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบแนบกันอีกครั้ง
ถ่ายทอดสัมผัสลึกซึ้งให้แก่กันขณะที่คลื่นอารมณ์ถูกผลักดันขึ้นสูงอีกครั้ง
ควีนของฝั่งเหนือที่ในตอนนี้กลายเป็นเพียงโอเมก้าตัวน้อยยกมือขึ้นเกลี่ยปรอยผมสีนิลของตนออกให้พ้น
ผิวเนื้อขาวเนียนบริเวณด้านหลังลำคอปรากฏให้เห็น นัยน์ตาหวานปรือปรอยจับจ้องมายังอัลฟ่าจ่าฝูง
กดจูบลงบนริมฝีปากของเขาอย่างอ้อนเอาใจ
"กัดน้องนะ จวิ้นฮุย"
"แน่ใจนะ
ว่าจะไม่เปลี่ยนใจ" เขาเอ่ยถามในขณะที่กระทั้นกายเข้ามาอย่างแรงเพื่อปลดปล่อย
"จวิ้นฮุยเป็นโซลเมทน้อง"
เป็นอีกครั้งที่เขายิ้มมุมปาก
อาการน็อทของอัลฟ่าเกิดขึ้นเมื่ออารมณ์ของเขาเดินทางขึ้นไปถึงจุดสูงสุด ของเหลวอุ่นถูกฉีดเข้าเติมเต็มช่องทางจนรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยบินอยู่ในท้อง
ตัวตนที่พองขยายเพื่อยึดกายของตนเอาไว้กับโอเมก้าทำหน้าที่มันตามสัญชาตญาณ
กดจูบลงบนหลังคอของน้องอย่างแผ่วเบา
จากนั้นจึงอ้าปากออกกว้าง ขบกัดผิวเนื้อฝากฝังรอยเอาไว้เป็นการทำพันธสัญญา เสียงครางหวานของคนอายุน้อยกว่าเป็นสิ่งที่เขารู้สึกโปรดปรานเหลือเกิน
"หมิงฮ่าวเป็นของพี่แล้วนะ"
จ่าฝูงกระซิบสั่ง คู่สนทนาพยักหน้า
"อือ น้องเป็นของจวิ้นฮุย"
อาการน็อทสิ้นสุดลงในระยะเวลาอันสั้น
คนอายุมากกว่าถอดถอนกายออก ค่อย ๆ ประคองให้คนใต้ร่างนอนลงกับเตียงให้ดี ๆ
หยาดน้ำสีขุ่นที่ไหลย้อนกลับมามีน้อยกว่าที่คิดไว้ แต่นั่นก็ไม่ผิดคาดสักเท่าไหร่
ปฏิกิริยาที่เรียกว่าน็อทคือกลไกของอัลฟ่าที่มีจำนวนมากกว่าโอเมก้า
พวกเขาต้องแก่งแย่งโอเมก้าตามสัญชาตญาณเพื่อทำการร่วมรักตามสัญชาตญาณของการดำรงชีวิตและสืบเชื้อไข
เพื่อให้สามารถสร้างผลผลิตของตนให้ได้มากที่สุด
จึงต้องมั่นใจว่าทุกหยาดหยดจะถูกซึมซับ
มันไม่ได้ต่างกับสัตว์เท่าไหร่
ดังนั้น จึงไม่แปลกหากจะมีอัลฟ่าบางคนที่คลุ้มคลั่งจนก่อเหตุ...
เด็กน้อยที่มีฐานะเป็นถึงควีนของฝั่งเหนือเข้าสู่ห้องนิทราไปแล้ว
อาการฮีทดูเหมือนจะสงบลง แต่ถ้าหากมีอีกเขาก็คงจะรับมือไม่ไหวเหมือนกัน
จวิ้นฮุยใช้ปลายนิ้วเกลี่ยปรอยผมที่ปรกหน้าของอีกฝ่ายออกให้
พิจารณาดูใบหน้าอย่างถ้วนถี่ ช่างงดงามดั่งเทพเจ้าจงใจมารังสรรค์...
ประทับใจเขาเหลือเกิน... ทั้งเรือนกาย
ทั้งความน่ารักภายใต้ความดื้อรั้น และกลิ่นวนิลาที่หอมหวาน...
มีต่อในเด็กดีนะคะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น