The Scent of Flora -CUT- JunHao
คืนนี้ไม่มีเสียงหวอเตือนให้ระวังระเบิด ทุกอย่างเงียบสงัด กระนั้น
นายทหารยังคงต้องสวมเครื่องแบบเอาไว้
เพื่อที่จะได้คล่องตัวยามมีลูกน้องมาตามไปทำงานด่วน
แม้จะขาดเข็มขัดที่พาดเฉียงใต้อินธนูและคาดอยู่รอบเอว
แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าต้องมาเสียเวลาเปลี่ยนชุด
แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่างและม่านสีขาวเข้ามาด้านใน
ส่องสว่างให้เห็นใบหน้าของเด็กหนุ่มที่แก้มสองข้างขึ้นสีเรื่อ ซ้ำยังร้อนผ่าว
กลิ่นหอมหวานจาง ๆ เมื่อตอนหัวค่ำ
บัดนี้ชัดเจนขึ้นจนจมูกแทบไม่ได้กลิ่นอื่น นอกจากกลิ่นของมันและกลิ่นสายฝน ทั้งที่ในคืนนี้ไม่มีฝนตกแม้กระทั่งเม็ดเดียว
ลักษณะอาการเหมือนจะเป็นไข้ แต่ไม่ใช่
เพราะมีความรู้สึกโหยหาคนข้างกายเหลือเกินเข้ามาแทรก นัยน์ตากลมโตเปิดขึ้น
จารุภพยังคงนอนหลับสนิท เวลาที่ดำเนินไปเพียงแค่เศษเสี้ยวนาที
กลับส่งผลให้อาการที่เข้าใจว่าคือไข้หวัดทวีคูณ เรี่ยวแรงที่มีเริ่มน้อยลง
เพียงแค่ลุกขึ้นนั่งยังตัวสั่นไปหมด
"พี่จั่น ฮึก—" ขยับตัวขึ้นไปนั่งบนหน้าท้องของอีกฝ่าย
เขย่าตัวพร้อมเรียกชื่อ สัญชาตญาณบางอย่างบอกให้ขยับสะโพกถูไถกับหน้าขาของอีกฝ่าย
ร่างกายเหมือนควบคุมไม่ได้
"พี่จั่นช่วยน้อง" เสียงที่คล้ายจะสะอื้นร้องเรียก
เจ้าของชื่อลืมตาขึ้นมา มือทั้งสองข้างของเขาพยายามดันตัวของคนอายุน้อยกว่าออก
สมองประมวลผลด้วยความรวดเร็ว ยานอนหลับอยู่ในลิ้นชักของโต๊ะข้างเตียง
แต่ดูเหมือนว่า คงจะยากหน่อยสำหรับการจะไปหยิบมันมาป้อนคนที่ยังดื้อดึงจะนั่งอยู่ที่เดิม
นายทหารหนุ่มจิ๊ปาก
เขาอดทนตั้งแต่ตื่นมากลางดึกแล้วได้กลิ่นหอมฟุ้งของดอกไม้ พยายามจนหลับไปอีกครั้ง
จนกระทั่งถูกปลุกเมื่อสายไปเสียแล้ว
เขาน่าจะให้คุณหนูกินยาตั้งแต่เดาได้ว่า ถุงหอมนั่นอาจเป็นยาปลุกความต้องการ
งานแต่งงานของเขาจะถูกจัดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า
ในวันมะรืนนี้คุณพ่อ คุณแม่ของมันตาจะมาที่พระนคร เขาควรจะเลือกทางไหนดี
คนอายุน้อยกว่าในตอนนี้กำลังนั่งคร่อมหน้าขาเขาอยู่ นัยน์ตาฉ่ำหวาน
น้ำตาเอ่อคลอคล้ายจะร้องไห้ ตัวสั่นไปหมด
ซ้ำคอเสื้อตัวใหญ่ที่ใส่นอนยังไหลลงมากองข้างหนึ่งจนเผยให้เห็นไหล่เนียนน่าฝากฝังรอยเขี้ยวลงไป
สะโพกอวบขยับไปมาเหมือนกับต้องการจะยั่วยวน
ถ้าเขาอดทนได้ นอกจากจะเป็นแพทย์ทหารแล้ว
คงต้องไปเป็นบวชให้รู้แล้วรู้รอด
"พี่จั่นต้องช่วยน้องนะ"
แต่ตอนนี้เขายังไม่มีแผนที่จะไปบวช
"มันตาเด็กดี..."
ชายหนุ่มหยัดกายขึ้นพิงหัวเตียงโดยไม่ลืมที่จะใช้หมอนรองหลังเอาไว้
กระซิบข้างหูของร่างโปร่ง แล้วจึงดันให้นอนลง
แนบริมฝีปากของตนลงบนเรียวปากของคนอายุน้อยกว่า
บดเบียดเข้าหาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะรุนแรงขึ้นเมื่อกลีบปากอิ่มเผยอออก
เปิดทางให้สอดลิ้นเข้าไปสำรวจภายในโพรงปาก
คุณหนูปิดตาลง ยกแขนสองข้างขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวก
เสื้อยืดถูกโยนไปข้างเตียงอย่างไม่สนใจใยดี
กลิ่นดอกไม้กำลังมอมเมาให้เด็กน้อยผู้บริสุทธิ์กลายเป็นลูกแมวจอมยั่ว
แขนสองข้างรั้งลำคอของคนอายุมากกว่าให้บดจูบลงมาหนักหน่วงมากขึ้น
เสียงของน้ำลายและเสียงของการดูดดุนริมฝีปากดังน่าอาย
ก่อนจะเงียบลงเมื่อจารุภพเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นที่ซอกคอ และลาดไหล่เสียแทน
ฟันคมขบลงบนเนื้อเนียนเบา ๆ เป็นการหยอกล้อ
สลับกับสร้างร่องรอยสีกุหลาบเอาไว้อย่างไม่เกรงกลัว ว่ามันจะจางไม่ทันวันพ่อตา
แม่ยาย มาถึง
"อื้อ— พี่จั่น แรง ๆ "
โอเมก้าที่ถูกอาการฮีทครอบงำร่ำร้อง เมื่อลิ้นชื้น และเรียวนิ้วของร่างหนาบดขยี้หยอกล้อกับยอดอกที่เริ่มแข็งเป็นไต
แผ่นหลังบางแอ่นขึ้น มือสองข้างกดศีรษะของอีกฝ่ายให้แนบชิดเข้าหาตัว
"น้องมันตาของพี่กลายเป็นเด็กลามกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"
เขาผละออกพลางรวบขาของเด็กน้อยเอาไว้ ดึงกางเกงขายาวที่สวมอยู่ออกไป เรือนร่างโปร่งบางเปลือยเปล่า
กลิ่นหอมยิ่งฟุ้งกระจายรุนแรงขึ้น จนอดทนที่จะอ่อนโยนต่อไปไม่ไหว
เขายังไม่อยากทำให้ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบต้องแหลกสลาย กระนั้น เสียงหอบหายใจ
และเสียงพร่ำเรียกชื่อก็ได้ปลุกสัญชาตญาณของความเป็นอัลฟ่าให้ตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์เสียแล้ว
มือทั้งสองข้างจับให้คุณหนูคว่ำหน้าลงอยู่ในท่าคลาน
ช่องทางด้านหลังฉ่ำแฉะ แก่นกายมีหยาดน้ำปริ่มอยู่ที่ส่วนปลาย
ทั้งที่ยังไม่ได้แตะต้องมันแม้เพียงนิด
ทาบทับกายกับร่างบาง ไล่จูบตั้งแต่หลังลำคอผ่านเส้นผมสีขนกา
ไล่ลงมาตามแนวสันหลัง ในขณะเดียวกันก็ปลดอาภรณ์ช่วงล่างของตน ดึงให้ร่นลง
มือของโอเมก้าจิกเข้ากับหมอนใบโตที่วางอยู่ตรงหน้า
ครู่หนึ่งจึงเปลี่ยนเป็นดึงมันเข้ามากอดเอาไว้
พลางขบฟันลงบนเรียวปากของตนเพื่อปิดกลั้นเสียงที่ดังขึ้นจนกลัวว่าใครจะได้ยินเข้า
ยามเมื่อแก้มก้นถูกแหวกออก จีบเนื้อสีสดกระตุกถี่
ภายในบีบรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างลิ้นอุ่นของอัลฟ่า
ที่สอดแทรกเข้ามาโดยไม่มีการทิ้งช่วงให้ได้ตั้งตัว
กลิ่นฝน กลิ่นดอกไม้
และกลิ่นหอมหวานของยากระตุ้นอาการฮีทอบอวนอยู่ในอากาศ
การเบิกทางดูจะไม่ทันใจคนอายุมากกว่า ประกอบกับสารคัดหลั่งที่หลั่งออกมาเพื่อรองรับการสานสัมพันธ์ลึกซึ้งก็เป็นตัวช่วยอย่างดีอยู่แล้ว
"อ๊า ! "
คุณหนูเผลอส่งเสียงร้องจนยกมือขึ้นปิดปากแทบไม่ทัน
แรงอารมณ์ของผู้ไร้ประสบการณ์ถูกผลักดันไปจนถึงจุดที่สุด
ส่วนอ่อนไหวฉีดพ่นหยาดคาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอน
หยาดน้ำตาไหลอาบข้างแก้ม ทั้งเจ็บ ทั้งสุขสม ผสมปนเปกันไป
ลมหายใจเองก็ช่างควบคุมได้ลำบาก ร่างสูงแทรกกายเข้ามาเสียจนเกือบสุดความยาว
มือของเขาเอื้อมมาคว้าเอาแขนทั้งสองของคนอายุน้อยกว่า มันตาส่ายหน้า
อ้าปากจะบอกเจตนาที่ไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงน่าอาย
"พี่จั่น ฮะ อ๊ะ ! " ทว่า ช้าไปเสียแล้ว
ความเสียวซ่านจากการเริ่มขยับกายอย่างเชื่องช้า
แต่กระแทกเข้าหาอย่างสุดแรงจนบั้นท้ายกระทบกับหน้าขาเสียงดัง
ส่งผลให้ทำได้เพียงแค่ครวญครางชื่อของอีกฝ่ายเท่านั้น
คล้ายกับว่ามีดอกไม้นับพันเบ่งบานอยู่ในปอด เด็กหนุ่มหอบหายใจ
เหน็ดเหนื่อยจากการได้รับความรัก กระนั้น
ร่างกายยังคงเรียกร้องว่าต้องการถูกเติมเต็มให้มากยิ่งขึ้น
ร่างโปร่งถูไถแผ่นอกไปกับเตียงนอน
ยกสะโพกขึ้นสูงพร้อมแยกขาออกกว้างเพื่อรองรับความแข็งขืนที่ขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ
ผนังอุ่นขมิบรัดเสียจนผู้ชักนำต้องนิ่วหน้า
ใบหน้าเลอะคราบน้ำตา นัยน์ตาหวานเชื่อม
และเรียวปากเห่อช้ำน่าบดจูบอีกสักครั้งสองครั้ง มันตาหันมามองคนอายุมากกว่า
"พี่จั่น อื้อ เข้ามาลึก ๆ "
เรียกร้องออกไปตามสัญชาตญาณนำพา ผู้ที่พยายามประคองสติเอาไว้ไม่ให้รุนแรงไปมากกว่านี้เพราะไม่อยากทำให้ครั้งแรกเป็นเรื่องน่ากลัวขบกรามแน่น
คว้าปืนมายิงเขาให้ตายตอนนี้
ยังง่ายกว่าการทำตามความต้องการของคุณหนู
ชายหนุ่มออกแรงดึงแขนของร่างบางให้เปลี่ยนมานั่งตักของตนเอาไว้แทน
ช่องทางสีสดกลืนกินแก่นกายของเขาเข้าไปจนสุด
คนอายุมากกว่าสอดแขนเข้าไปรองใต้ข้อพับขาทั้งสองข้าง
แยกมันออกกว้างเท่าที่ตนต้องการ ก่อนจะยกตัวคุณหนูขึ้นและกดลงมา
ในจังหวะเดียวกันกับที่ขยับกายสวนกลับจนสามารถสอดแทรกเข้าได้ลึกกว่าเดิม
แต่ดูเหมือนจะยังมีอีกปัญหาที่ทำให้เด็กน้อยของเขาไม่พอใจ
"ทำน้องแรง ๆ อ๊ะ พี่จั่น อือ—"
จารุภพกำลังคิดทบทวน ว่าตัวเองตายไปแล้วหรือยัง
เหตุใดคนบนตัวจึงเร่าร้อนได้ถึงเพียงนี้ กระนั้น ก็ยอมตามใจอีกฝ่ายแต่โดยดี
ด้วยการดันให้ตัวของมันตาให้อยู่ในท่าคลานเข่าอีกครั้ง ทาบทับกายลงบนแผ่นหลังเนียน
ขยับสะโพกกระแทกกระทั้นเข้าหา
เสียจนขาสองข้างของคนอายุน้อยกว่าสั่นเทาแทบประคองกายไว้ไม่ไหว
เขาจึงใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอวประคองเอาไว้
มอบจุมพิตหวานล้ำให้กับคู่ของตนอีกครั้ง
มอมเมาให้ในหัวของเด็กหนุ่มมีเพียงหมอกราคะ ร่างกายร้อนรุ่มดั่งถูกจุดไฟเผา
ยิ่งร่างสูงขยับกายรัวแรงขึ้นก็ยิ่งรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากจนเหมือนจะขาดใจให้ได้
งานแต่งงานในอีกสามวันคงช้าไปเสียแล้ว
มือข้างหนึ่งของหมอจั่นเคลื่อนมาปัดเส้นผมที่บดบังหลังลำคอของคุณหนูออกให้พ้น
ผละออกจากเรียวปากแดงเรื่อ ฟันคมขบลงบนผิวเนื้อ กัดสร้างร่องรอยพันธะสัญญาเอาไว้
มันตาจิกเล็บเข้ากับปลอกหมอนจนมันยับยู่ยี่
ส่วนอ่อนไหวปลดปล่อยหยาดอารมณ์ออกมาอีกครั้ง
ก่อนที่ร่างบางจะเชิดหน้าขึ้นและส่งเสียงร้องออกมาด้วยเพราะสุขสมจนไม่อาจบรรยายได้
อัลฟ่ากระแทกกายหนักแน่นอีกสองสามครั้ง
โพรงอุ่นที่เหนียวหนืดด้วยสารคัดหลั่งบัดนี้ถูกเติมเต็มด้วยของเหลวสีขาวขุ่น
โพรงอุ่นบีบรัดแน่น จารุภพจูบซับน้ำตาให้กับอีกฝ่าย
คุณหนูเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว…
"พี่รักน้องมันตานะครับ" กระซิบบอกรักข้างใบหู ผู้ฟังเหนื่อยอ่อนเกินกว่าจะตอบเขาได้ในขณะนี้
เด็กหนุ่มรับรู้ได้ถึงความอุ่น และความเป็นชายของอัลฟ่าที่กำลังพองขยายอยู่ในกาย
อาการน็อท
กลไกทางธรรมชาติที่มีไว้เพื่อเพิ่มความเป็นไปได้ในการมีทายาทของอัลฟ่าและโอเมก้า
"น้องก็รักพี่จั่นครับ"
แก้มใสสองข้างขึ้นสีเรื่อ คำพูดของเซทย้อนกลับเข้าในหัว กระนั้น
จูบที่หวานดั่งขนมในมื้อเย็นจากพี่จั่นของเขาก็ทำให้ลืมคำพูดเหล่านั้นไปได้โดยพลัน
กลับไปอ่านต่อได้ที่ http://writer.dek-d.com/korn2499/writer/viewlongc.php?id=1845293&chapter=13
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น