TMM - CUT ch.5

Tian mi mi

JunHao

Romance / Drama

บทที่ ๕

เหวินจวิ้นฮุย - มุนจุนฮวี

สวี่หมิงฮ่าว - ซอมองโฮ

เฉียนซุ่นหรง - ควอนซูนยอง

ลี่อวี้จัน - อีจีฮุน (อูจี) /ลี่ที่แปลว่าเสียง

หลี่ซื่อหมิน - อีซอกมิน /หลี่ที่แปลว่าความจริง-เหตุผล

            "ถ้าอย่างนั้น เสี่ยวฮ่าวจะยอมเป็นเมียจวิ้นเกอไหมครับ..."

            คำพูดที่ฟังแล้วชวนให้ใบหน้าเห่อร้อนทำเอาเด็กน้อยจำต้องหลับตาลงและหันหนีไปทางอื่นแม้รู้ว่าต่อให้หันไปจนคอหักก็ไม่มีทางหลบพ้นสายตาของผู้อาวุโสกว่าได้แน่นอน

            "ว่าไงเอ่ย เสี่ยวฮ่าวคนดี" ว่าพลางกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้งแล้วจึงขยับมาใกล้กับใบหู ขบเบา ๆ พอให้ผู้อ่อนด้อยประสบการณ์สะดุ้งไหว

            นัยน์ตากลมโตเปิดขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงเผยรอยยิ้มก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาที่เอ่อคลอออกให้อย่างแผ่วเบา แววตาที่แสดงถึงความไร้เดียงสาและความยั่วยวนในคราเดียวกันทำเอาผู้ที่สบเข้าแทบจะเป็นบ้า

            ไม่มีโซ่ตรวนใดพันผูกเขาไว้ตั้งแต่แรก ก็แค่เฝ้ามองดูเหยื่อเติบโต รอเวลาที่เหมาะสมจึงค่อยกระโดดเข้าไปขย้ำ ลิ้มรสเนื้อสัมผัสอันหอมหวานนั้นให้สาแก่ใจ และเวลานั้นก็มาถึงแล้ว ในเมื่อไม่มีทีท่าว่าจะปฏิเสธ และในชีวิตก็ใช่ว่าชายหนุ่มไม่เคยทำให้หญิงสาวโอนอ่อนผ่อนตาม สมยอมไปกับความต้องการที่ต้องการจะระบายออก

            บดจูบลงบนกลีบปากสีสดอีกครั้ง เบียดเคล้าไปมาพาให้เคลิ้มหลงเสียจนไม่รู้ตัวว่าเสื้อกำลังถูกถอดออกไปทีละชิ้น โยนลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี เรือนร่างเปลือยเปล่าปรากฏต่อสายตาของร่างสูง

            ไล้มือลงมาตั้งแต่ลำคอ สัมผัสผิวเนียนระเรื่อยลงต่ำจนถึงแผ่นอก บดคลึงปลายนิ้วกับยอดอกสีหวานก่อนที่จะผละออกห่างจากริมฝีปากและเลื่อนต่ำลงมาดูดดุน สลับกับขบกัด ปรนเปรอให้จุดสีสดนั้นแข็งขึ้นเป็นไต พาให้ร่างโปร่งขาดสติเสียจนแอ่นกายดั่งต้องการบอกให้รู้ว่ามันช่างรู้สึกดีเหลือเกิน

            ปล่อยให้เรียวลิ้นและปากของตนทำหน้าที่ไปในขณะที่ไล้มือลงต่ำมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ จงใจละเว้นจุดไว้ต่อสัมผัสนั้นและเค้นคลึงต้นขาเรียวเล็กจนผิวขาวละเอียดเกิดรอยสีแดง

            หยัดกายลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง จ้องมองเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาผู้ถูกตีตราจับจองเอาไว้ทั่วเรือนร่างเผยอเรียวปากหอบหายใจถี่ แขนเรียวยกขึ้นดั่งร้องเรียกหาให้นักธุรกิจหนุ่มมอบความรู้สึกวาบหวามให้อีกครั้ง ร่างสูงยกยิ้มมุมปากก่อนจะจับเรียวขาทั้งสองข้างพาดเอาไว้บ่าของตน กดจูบฝากรอยเอาไว้บนผิวเนื้อ วางมือลงบนบั้นท้าย ขยำขยี้อย่างเต็มไม้เต็มมือเสียจนลืมไปว่าอีกฝ่ายยังคงไร้ประสบการณ์

            แตะปลายนิ้วลงบนจีบเนื้อสีสด กดคลึงเรียกเสียงครางแผ่ว เด็กหนุ่มบิดเร้ากายไปมาขณะที่เรียวลิ้นของอีกฝ่ายเข้ามาทำหน้าที่แทน สัมผัสอุ่นชื้นทำให้แกนกายเริ่มตอบสนองต่อความเสียวซ่านที่ได้รับ หยาดน้ำเหนียวประปริ่มอยู่ที่ส่วนปลายในขณะที่ร้องครวญออกมาดังขึ้นตามแรงรุกเร้าที่ถูกมอบให้

            ขบฟันลงบนริมฝีปากของตนอย่างแรงเสียจนรับรู้ได้ถึงรสฝาดของโลหิต เพียงแค่การปรนเปรอเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้หยาดคาวอารมณ์ของผู้บริสุทธิ์ถูกปลดปล่อยออกมา หน้าท้องขาวเนียนเปรอะเปื้อนด้วยคราบคาว ร่างบางหอบเหนื่อยอีกครั้งก่อนที่ลิ้นชื้นจะผละออกห่างจากช่องทางสีหวาน

            "อื้อ ! " ส่งเสียงดังด้วยเพราะยามเมื่อเรียวนิ้วถูกสอดแทรกเข้ามาภายในกายอย่างรวดเร็ว ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้ไว้เล็บยาวหากแต่ความเจ็บปวดกำลังเล่นงานให้ร่างโปร่งจำต้องปล่อยให้หยาดน้ำตาเอ่อคลออีกครั้ง กระนั้น ไม่นานความรู้สึกอื่นก็เข้ามาแทนที่ยามเมื่อชายหนุ่มกวาดวนสลับกับงอข้อนิ้วแตะเข้ากับผนังนุ่มภายใน

            ขยับเข้าออกอย่างเชื่องช้า จงใจเน้นย้ำไปที่จุดไวต่อความรู้สึกเรียกเสียงครางหวานให้ดังขึ้นเร็วถี่เทียบเท่ากับช่องทางอุ่นนุ่มที่กำลังกระตุกบีบรัด เร่งความเร็วของมือให้มากขึ้น ขณะเดียวกันก็ค่อย ๆ แทรกสอดเพิ่มจำนวนจากหนึ่งจนกลายเป็นสาม

            ส่งเสียงออกมายามเมื่อนิ้วเรียวยาวถูกถอดถอนออก กายบางแอ่นขึ้นเสียจนแผ่นหลังไม่ติดกับเตียงนุ่ม นัยน์ตาฉ่ำไปด้วยกามอารมณ์ที่กำลังร้อนกรุ่น ความรู้สึกวูบโหวงเข้ามาแทนที่

            เสียงเข็มขัดและกระดุมกางเกงที่ถูกปลดประสานกับเสียงสะอื้นเบา ๆ ที่ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความเจ็บปวด หรือความเสียใจแต่เป็นเพราะความต้องการที่เอ่อล้นขึ้นมา

            ความเจ็บปวดที่เริ่มทำงานอีกครั้ง กำผ้าปูที่นอนสีขาวเอาไว้เสียแน่นพลางกรีดร้องออกมา หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างพร้อมเสียงสะอื้นที่ดังขึ้นอย่างไม่มีการเสแสร้ง

            ผู้อาวุโสกว่านิ่วหน้าเล็กน้อย ความคับแน่นของเด็กน้อยวัยสิบหกปีทำเขาแทบคลั่งทั้งที่ยังแทรกกายเข้าไปได้ไม่ลึกเท่าใดนัก ตัดสินใจปล่อยเรียวขาทั้งสองข้างลงจากบ่าของตน เอื้อมไปจับข้อมือ ฉุดรั้งให้ร่างโปร่งลุกขึ้นมานั่งบนตักของตน ประคองเอวบางเอาไว้แน่น จูบซับน้ำตาให้อย่างแผ่วเบาและทะนุถนอมจนกวางน้อยยอมเชื่อใจต่อราชสีห์หนุ่ม และในตอนนั้นเอง มือทั้งสองข้างก็กดดันให้คนตัวเล็กกระแทกลงมารับเอาตัวตนของเขาเข้าไป

            "อ๊า !! จ- เจ็บนะ ! " เสียงร้องประท้วงดังขึ้นพร้อมกับการจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง ใบหน้าเชิดเงยแหงนเสียจนเปิดช่องให้อีกฝ่ายสามารถประทับรอยรักเอาไว้บนลำคอขาวเนียนซ้ำไปบนร่องรอยเดิมเพื่อดึงดูดความสนใจได้อย่างง่ายดาย

            "จะขยับแล้วนะครับ" กระซิบสั่งแผ่วเบาข้างใบหูขณะประคองสะโพกนิ่มให้ขยับขึ้น ลง อย่างเชื่องช้าและจงใจเน้นย้ำเข้า ณ จุดที่ทำให้รู้สึกดีเสียจนแทบคลั่ง เด็กน้อยซุกหน้าลงบนไหล่แกร่งพร้อมทั้งส่งเสียงครางเครือตามจังหวะที่เร่งเร็วขึ้นด้วยเพราะเขาเริ่มขยับสวนกายกระแทกกลับคืน

            "ช- ช้า ๆ ก่อน อื้อ ! ได้ไหม" เมื่อประท้วงไม่ได้จึงกลายเป็นร้องขอ กระนั้นผู้ที่กำลังควบคุมกายบางให้ขยับอยู่นั้นกลับไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนแรงลงแม้แต่น้อยซ้ำยังเร่งจังหวะยิ่งขึ้นเสียจนต้องร่ำร้องออกมาถี่รัว ขณะที่อารมณ์วาบหวามกำลังถูกผลักดันขึ้นสูงนี่เอง จู่ ๆ อีกฝ่ายกลับหยุดไปเสียดื้อ ๆ เสียจนต้องส่งเสียงร้องอย่างไม่พอใจ

            คุณหนูแปดในยามนี้ไม่ต่างอะไรกับคนขาดสติ ไม่ว่าชายหนุ่มจะป้อนอะไรให้ก็ยอมรับแต่โดยดีไปเสียหมด คำหว่านล้อมที่หวานหูถูกเอื้อนเอ่ยขึ้น ขณะเดียวกันก็เริ่มขยับอีกครั้งโดยไม่ปรานีแม้เพียงนิด ท้ายที่สุดจึงได้เพียงส่งเสียงออกไปตามความรู้สึกที่ดีเสียจนในหัวขาวโพลนไปหมด

            จุมพิตหวานละมุนขัดกับจังหวะกระแทกกายที่เบื้องล่างบดคลึงลงบนเรียวปากเห่อช้ำเพื่อปิดกลั้นไม่ให้เสียงครางหวานหูเล็ดลอดออกไปด้านนอกห้องด้วยเพราะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้น และการเคาะเหมือนตั้งใจจะหยอกเล่นเช่นนั้นก็ทำให้รู้ได้ว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณหมอ

            มือบางที่เคลื่อนมาจับต้นแขน ทั้งบีบ ทั้งจิกเล็บเข้าที่ผิวกายของร่างสูงเมื่ออารมณ์เสียวซ่านถูกผลักดันไปถึงจุดสูงสุด หยาดน้ำคาวขุ่นเปรอะเปื้อนซ้ำรอยเดิม ชายหนุ่มวางมือลงบนเอวของร่างโปร่ง กดล็อกเอาไว้ให้ช่องทางที่กำลังกระตุกถี่เอาไว้เพื่อให้รีดรับทุกหยาดหยด

            ปล่อยให้คุณหนูแปดได้พักหายใจหายคอเพียงชั่วครู่แล้วจึงค่อยเอนกายเด็กหนุ่มลงให้แผ่นหลังแนบกับเตียงนุ่ม บดจูบลงบนกลีบปากช้ำแดงนั่นอีกคราขณะที่ถอนกายออก ฉับพลัน ร่างเล็กก็ถูกจับพลิกกายให้คว่ำหน้าลง ฟันคมขบกัดลงบนหลังคอ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเม้มจูบสร้างรอยเอาไว้ หากแม้นตีตราจองร่างทั้งร่างนี้เอาไว้จนไม่มีพื้นที่หลงเหลือได้เขาก็จะทำ

            เรือนร่างของเด็กน้อยในปกครองช่างหอมหวานยั่วยวนเกินกว่าจะห้ามใจให้อ่อนโยนด้วยได้ไหว กลิ่นหอมที่ไม่ได้มาจากน้ำหอมอย่างที่พวกผู้หญิงเหล่านั้นที่เขาหลับนอนด้วยเพื่อผลประโยชน์ทางการค้าติดปลายจมูก ผิวขาวเนียนตามประสาของผู้อาศัยอยู่ ณ แดนเหนืออันหนาวเหน็บขาวผ่องดุจดังละอองหิมะ สัมผัสแล้วเนียนนุ่มดุจดั่งได้แตะต้องเทพธิดาบนสวรรค์

            ทาบทับกายลงบนแผ่นหลัง แทรกกายกลับเข้าไปอีกครั้งพลางเริ่มสวนสะโพกเข้าออกรัวเร่งพลางจับมือของคนตัวบาง ประสานเรียวนิ้วกอบกุมเอาไว้ จูบซับไล่ตั้งแต่ขมับลงมาจนถึงแก้มใส

            "เสี่ยวฮ่าว จวิ้นเกอรักหนูนะครับ..."

            กระซิบสั่งที่ด้วยประโยคที่ทำให้ผู้ฟังใจเต้นรัวและพยายามตอบกลับไป

            "อะ-- ฮะ--- เสี่ยวฮ่าว อ๊า ! ก็ชอบจวิ้นเกอ อ๊ะ ! เหมือนกัน"

            คำตอบที่ฟังดูขาดช่วงและแผ่วเบาผสมปนเปไปกับเสียงครวญครางทำเอาชายหนุ่มแทบเป็นบ้า

            ช่องทางอ่อนนุ่มที่มีของเหลวสีขุ่นคั่งค้างอยู่ช่วยทำให้การมอบความรักอย่างหนักหน่วงนั้นเป็นได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้นแม้จะมีเสียงเฉอะแฉะน่าอายเกิดขึ้นก็ตาม กระนั้น ดูเหมือนว่าผู้อ่อนด้อยประสบการณ์และกำลังถูกสอนสั่งให้รู้ถึงสิ่งที่เรียกว่าการมีสัมพันธ์ลึกซึ้งจะไม่ได้ยินเสียงนั้นด้วยเพราะคำบอกรักกำลังก้องกังวานในหัวสลับกับเสียงครางต่ำของผู้ปกครองของตนที่ข้างหู

            เสียงของผิวเนื้อที่กระทบกัน เรือนกายแต่งแต้มด้วยร่องรอยสีเข้มดั่งกลีบกุหลายโปรยปรายบนพื้นหิมะขาวที่คลอนไหว น้ำตาที่รื้นคลอ นัยน์ตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยแววตาแห่งความพิศวาสในรสชาติอันแปลกใหม่ของสัมผัส

            ยิ่งมองก็ยิ่งยั่วยวน…

            หยาดอารมณ์ถูกปลดปล่อยอีกครั้งพร้อมกับที่ร่างโปร่งเชิดเงยใบหน้า ส่งเสียงเสนาะหูออกมาเสียดังด้วยเพราะสติที่เคยประคองเอาไว้เลือนหายไปพร้อมกับจุมพิตที่ไล่ประทับลงไปตามแนวสันหลัง ผู้มอบความรักถอนกายออกมาอีกครั้งโดยไม่ลืมที่จะสอดแขนประคองผู้ที่กำลังอ่อนแรงให้พลิกกาย แนบแผ่นหลังลงกับเตียงอีกครา

            จีบเนื้อสีสดกระตุกถี่ด้วยเพราะความวาบหวิวที่ยังคั่งค้าง ของเหลวสีขุ่นไหลย้อนกลับออกมาเลอะต้นขาเรียวเล็กก่อนจะหยดเปื้อนลงบนผ้าปูที่นอนสีขาว คุณหนูแปดหอบหายใจพร้อมทั้งปิดตาลงอย่างช้า ๆ ด้วยความเหนื่อยอ่อนในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย

            ฝ่ามือที่แตะลงบนแก้มทำให้ต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จูบแผ่วเบาบนหน้าผากมนทำให้เผลอซุกตัวเข้าหาอ้อมแขนที่คนอายุมากกว่าเอื้อมมา สองแขนนั้นช้อนประคองตัวของร่างบางอุ้มขึ้น ความเจ็บปวดบริเวณช่วงเอวและสะโพนแล่นริ้วไปทั้งสรรพางค์ร่างกาย หมิงฮ่าวนิ่วหน้าเล็กน้อยในขณะเดียวกันก็รับรู้ได้ถึงของเหลวที่ไหลลงตามเรียวขาก่อนจะหยดลงบนพื้นไม้ปาเกในห้องนอน

            ประตูห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ถูกเปิดออกด้วยแผ่นหลังกว้าง ด้วยเพราะดวงตาที่กำลังจะปิดสนิทไปตามความเหนื่อยล้าที่มีทำให้ไม่ได้สังเกตรอบกายจนกระทั่งที่เจ้าของห้องนอนก้าวลงมานั่งในอ่างน้ำขนาดใหญ่และปล่อยให้เขานั่งลงบนต้นขา เอนกายพิงหลังลงบนแผ่นอกของอีกฝ่ายในขณะที่สายน้ำเย็นถูกเปิดเติมให้เต็มอ่าง

            ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยปอยผมที่แนบลู่ไปกับใบหน้าด้วยเหงื่อกาฬออกให้ก่อนจะโอบแขนเอาไว้รอบเอวของร่างเล็ก เกยคางลงบนไหล่มน กดจมูกฟังลงบนสันกรามของเด็กหนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว

            "เหนื่อยแล้ว..." เสียงแผ่วเบาที่เอื้อนเอ่ยออกมาพร้อมกับนัยน์ตาคู่สวยที่มองค้อนมาทำให้รู้สึกราวกับว่าคุณหนูแปดคือลูกแมวน้อยตัวหนึ่งที่กำลังต้องการจะนอนหลับทว่ากลับถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา

            "ขอโทษนะครับ" ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงละมุนละไมขณะที่กำลังตีน้ำเล่นเหมือนกับเด็ก ๆ

            "จวิ้นเกอ..." เอ่ยทักเสียงเบาปานกระซิบ

            "ว่าไงครับคนดี" ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงระดับเดียวกัน

            "ได้เสี่ยวฮ่าวแล้ว... อย่าทิ้งเสี่ยวฮ่าวนะ" พูดออกไปพลางก้มหน้าลงทั้งบีบมือแน่นแสดงท่าทางเขินอาย น่าเอ็นดูออกมา

            "ไม่ทิ้งหรอกครับ สัญญาเลย จะไม่ทิ้งไปไหนเด็ดขาด เพราะเสี่ยวฮ่าวเป็นเมียจวิ้นเกอ" จวิ้นฮุยยกยิ้มพร้อมทั้งลูบไล้นิ้วนางข้างซ้ายของผู้พูดซึ่งสวมแหวนหยกวงนั้นเอาไว้

            "เหวินหมิงฮ่าว..."





อย่าลืมกลับไปคอมเม้นท์ให้กำลังใจของสล็อตผู้แสนขี้เกียจตัวนี้ด้วยนะคะ ; v ;
/ไหว้ย่อ