[OS] Attention [Cut]

One Shot

- Attention -

Hoshi x Woozi

NC-17

1301 words





               
                เสียงหวานร้องออกมาเบา ๆ ขณะที่อีกฝ่ายกำลังคลอเคลียบริเวณลำคอทั้งที่มือข้างหนึ่งลากไล้สัมผัสอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวที่กำลังเปียกชุ่มเพราะสายฝนด้านนอก

                ริมฝีปากของร่างสูงทาบทับลงมาบนกลีบปากนุ่ม บดเคล้าคลึงอยู่ไม่นานจึงเริ่มซุกซนด้วยการดูดดึงริมฝีปากบน ล่างอย่างสนุกสนาน จนในที่สุดคนที่ดูเหมือนจะเล่นตัวในตอนแรกก็ยอมเปิดปาก เรียวลิ้นทั้งสองหยอกล้อกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร ฝ่ามือข้างหนึ่งของผู้ที่เป็นฝ่ายคุมเกมประคองศีรษะร่างเล็กให้เงยหน้าขึ้นรับจูบที่มอบให้มากขึ้น

                แต่ก็นะ ใครมันจะไปยอมล่ะ ในขณะที่กำลังเชิดหน้ารับจุมพิตร้อนแรงอยู่นั้น มือข้างที่ไม่ได้เกี่ยวรั้งกับลำคอของอีกคนเพื่อประคองตนเอาไว้ก็ไล่ลงลูบไล้ตามแผ่นอกของเจ้าตัว มือขาวปลดกระดุมออกทีละเม็ดอย่างชำนาญการ

                แต่แล้ว ทุกอย่างพลันหยุดลงเมื่อผู้ที่กำลังรุกล้ำอย่างหนักหน่วงยกเลิกการกระทำทุกอย่างเพียงเพราะโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงที่กำลังสั่น

                นัยน์ตากลมเล็กจ้องมองเจ้าของเครื่องมือสื่อสารชิ้นนี้ด้วยแววตาที่แสดงออกถึงความเหนือกว่า มือข้างเดียวกันกับที่ใช้ปลดกระดุมเสื้อเมื่อครู่ลวงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของอีกฝ่าย หยิบสมาร์ทโฟนสีดำขึ้นมากดปุ่มล็อกหน้าจอเพื่อวางสายโดยไม่สนว่าใครหน้าไหนมันบังอาจโทรมา

                ท้ายที่สุด สิ่งรบกวนก็ถูกโยนลงบนโซฟาอย่างไร้เยื่อใย

                "จีฮุน... ทำไมถึง..." เจ้าของ ของมันเอ่ยถาม หากแต่กลับได้รับคำตอบเป็นการดันตัวให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาวก่อนจะตามด้วยผู้ออกแรงผลักที่ลงนั่งในท่าคร่อมตัก เรียวขาขาวที่โผล่พ้นเสื้อตัวบางกับเรือนผมสีอ่อนที่เปียกน้ำจนลู่นั่นทำให้ชายหนุ่มเผลอกลืนน้ำลายลงคอ

                เบื้องล่างที่เปลือยเปล่าจากฝีมือของร่างสูงเริ่มกลับมาทำร้ายตัวร่างสูงเองเสียแล้วเมื่ออีกฝ่ายขยับสะโพกเสียดสียั่วเย้าไปมา มือสองข้างนั้นเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเปียก ๆ ออกทีละเม็ดอย่างช้า ๆ และหยุดไว้เพียงแค่พอให้มันหล่นลงมาคาอยู่ที่ข้อศอก

                "ซูนยอง ถามอะไรหน่อยสิ" สองมือของจีฮุนบัดนี้แนบอยู่ข้างแก้มของอีกฝ่าย นัยน์ตาคู่สวยที่ส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้นั้นช่างน่ามองเหลือเกิน

                "มีอะไรน่าสนใจไปมากกว่าจีฮุนอีกหรอ น่าน้อยใจจัง"

                ฝ่ายถูกถามไม่ได้ให้คำตอบเลยทันที รอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าได้รูปนั้นดูเจ้าเล่ห์เหลือล้น ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าใกล้คนบนตักมากขึ้น ปลายจมูกไล้ไปตามผิวเนียน สูดกลิ่นกายหอมจนพอใจแล้วจึงประทับรอยจูบลงบนลำคอต่ำลงมาเรื่อยจนถึงลาดไหล่

                ทั้งกัด ทั้งจูบ จนสาแก่ใจแล้วจึงขยับลงต่ำมาอีก...

                ริมฝีปากที่ใช้ยกยิ้มเมื่อครู่บัดนี้ดูดดึงเชยชิมยอดอกสีหวานดั่งว่ามันเป็นขนมหวานของโปรด เสียงครวญครางที่ดังขึ้นทำให้ยิ่งได้ใจ ทำไมจะต้องหยอกเย้าอยู่จุดเดียวล่ะ

                ยังมีอย่างอื่นที่น่าสนใจอยู่ไม่ใช่หรือไงกัน...

                มือหนาบีบเคล้นสะโพกนุ่มก่อนจะขยับมาขยำบั้นท้ายที่จับได้อย่างเต็มไม้เต็มมือ แต่แค่นี้มันยังไม่พอหรอก ยังมีวิธีที่จะทำให้คนตัวเล็กบิดเร้าอยู่บนกายของเขาได้มากกว่านี้

                เรียวนิ้วลากสัมผัสปากท่องอ่อนนุ่มเป็นการหยั่งเชิงขณะกลับไปป้อนจูบหวานละมุนให้กับคนบนตักอีกครั้ง ร่างที่กำลังสั่นนี้เป็นคำตอบที่ดีพอตัว

                "อยากให้ฉันเอามันเข้าไปในตัวนายไหม จีฮุน" ผละริมฝีปากออกจากกันพลางขยับมากระซิบข้างหูของฝ่ายที่กำลังหอบหายใจถี่

                "นิ้วหรืออย่างอื่นล่ะ..." เสียงหวานที่ดังอยู่ข้างหูเช่นกันพาให้หัวเราะในลำคอ

                "อยากได้อะไรล่ะ" ถึงจะพูดไปแบบนั้น ทว่า บัดนี้ภายในช่องทางสีหวาน นิ้วเรียวก็กำลังกวาดวนไปมาอยู่

                "ตรงที่จีฮุนชอบอยู่ตรงไหนกันนะ หืม..." เอ่ยพลางกดจมูกลงบนแก้มใสหนัก ๆ พร้อมทั้งสอดแทรกให้ลึกยิ่งขึ้น แรงยิ่งขึ้น แน่นอนว่าผู้รับสัมผัสกำลังแอ่นตัวรับความรู้สึกเสียงซ่านนี้อย่างที่เขาคาดหวังเอาไว้เลยล่ะ

                "ไม่มี อา.. ตรงไหนที่ชอบทั้งนั้นแหละ อ๊ะ ! ถ้าแค่ อือ.. แค่นิ้วไม่เอา.."

                ประโยคที่เปล่งออกมานั้นดูขาด ๆ เกิน ๆ เสียจนต้องขยับให้รุนแรงมากขึ้นเสียจนปากที่อ้าออกเพื่อพูดนั้นต้องเปลี่ยนมาเป็นส่งเสียงครางแทน

                "ถ้างั้น... อยากได้อะไรก็จัดการเองเลยสิ อีจีฮุน"

                แววตาที่มองจ้องมานั้นดูดุเหมือนกับแมวน้อยที่ถูกขัดใจ หากแต่จะอะไรก็ช่าง คนโอหังที่บังอาจท้าทายด้วยคำพูดก็สมควรได้รับการลงโทษเหมือนกันนี่นะ...

                มือที่เคยจับบ่าของอีกฝ่ายเอาไว้เคลื่อนลงมารูปซิปกางเกงราคาแพงที่ในยามนี้ไร้ประโยชน์สิ้นดี ไม่สิ ต้องบอกว่าทั้งกางเกงชั้นนอกและชั้นในต่างก็ไร้ประโยชน์และแกะกะในขณะนี้ ที่อารมณ์พิศวาสกำลังแผดเผาร่างให้คล้ายกับจะละลาย ส่วนกลางลำตัวของร่างสูงถูกกอบกุมเอาไว้ รูดรั้งสองสามครั้งก่อนจะส่งมันให้ได้สัมผัสกับผนังอ่อนนุ่มด้านในกาย

                "จะทำให้นายทรมานสุด ๆ ไปเลยล่ะ ควอนซูนยอง"

                "ใครกันแน่ที่จะต้องทรมาน..." คำพูดท้าทายถูกเอ่ยออกมาอีกครั้งพร้อมกับการจับเอวบางของผู้เป็นฝ่ายคุมเกมเมื่อครู่เอาไว้แล้วออกแรงกดให้รับเอาสิ่งนั้นเข้าไปจนสุดในคราเดียวจนจีฮุนเผลอกรีดร้องออกมาเสียงหวาน

                หึ... ไม่เป็นไรหรอก ก็นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทำมันด้วยกันเสียหน่อยนี่นะ...

                "ถ้าพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว โทษฉันไม่ได้นะจีฮุน..."




----------------------------------------------------------------

มีต่อในเด็กดีนะคะ



                

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม